به خویش برگردیم تا بدون زنگار به مردم برگشته باشیم

این روزها وقتی به اجتماع باقیمانده شما از آن جمع بی‌رنگ (دفاع مقدس) فکر می کنم با خودم می گویم که ای کاش باکری آن قدر بزرگ نبود که این قدر حرفش در بستر زمان های بعد از خودش، روی محور جانشینی واقعیت راه برود و عملی بشود . انگار که بعد از آن کلام سترگ، به مرور خلقتی اتفاق افتاده تا اینهمه رنگ در آئینه ی اوهامی چند ظهور کند. واقعیت این است که دیروز این مردم تنها حماسه را در جلوه شهیدشان پاس نداشتند . اگرچه حماسه خاطره ی ازلی فرهنگ ملی شأن بود. فرهنگی که همیشه سهرابی در برابر رستمی خواهد رفت. این ...