آخرین دست نوازش را بر شانه آدم‌ها می‌کشم
کاشان فردا ـ دارالسلام، خانه خداحافظی همیشگی است، خانه‌ای که برای آخرین‌بار با پاهای خودمان به آن‌جا نمی‌رویم، بلکه سوار بر تخت روان، روی شانه‌های نزدیکان‌مان در سلوکی سیاه‌وار فتحش می‌کنیم و منتظر شنیدن فاتحه می‌شویم.
امروز گفت‌وگویم با کسی است که سال‌هاست در «وادی خاموشان» مشغول کار است و به قول خودش درِ روزی‌اش با بستن در خانه آخرت مردم باز می‌شود. ۶۱ ساله که چروک‌های صورتش نشان از پیری ندارد، بلکه آفتاب سوزناک و سرمای استخوان‌سوز را حکایت می‌کند در تلاشِ سختش. «جواد عظیمی»، کارگر دفن، م ...